Lekcjonarz mszalny B5 - tom 2 NOWE WYDANIE

Obejmuje okres Wielkiego Postu i okres Wielkanocy.

Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski dnia 10 maja 2010 r. postanowiła rozpocząć prace nad przygotowaniem drugiego wydania Lekcjonarza mszalnego według Ordo Lectionum Missae (1981 r.), na podstawie piątego wydania Biblii Tysiąclecia. Nazwy ksiąg biblijnych wprowadzono według tego wydania Biblii (np. nie „Księga Joba", ale „Księga Hioba"). Poza tym, zgodnie z nr. 122c Wprowadzenia do drugiego wydania Lekcjonarza mszalnego, zmieniono zapowiedź czytania: nie mówi się „Czytanie z Księgi Syracydesa", ale „Czytanie z Mądrości Syracha". Teksty czytań podane są prozą, z wyjątkiem „Pieśni Zachariasza", „Pieśni Maryi" oraz „Pieśni Symeona". Te pieśni pochodzą z przekładu zawartego w Liturgii godzin. Również z tej księgi (t. I, 2006 r.) pochodzą tłumaczenia psalmów responsoryjnych.

W drugim wydaniu Lekcjonarza mszalnego zastosowano także nowe zasady pisowni języka religijnego (por. Pisownia słownictwa religijnego, red. R. Przybylska, W. Przyczyna, Biblos, Tarnów 2011). Dzięki temu język czytań nie jest już archaiczny, ale uwspółcześniony, np. było: Tyś jest mój Syn umiłowany (Mk 1, 11; Łk 3, 22), jest: Ty jesteś moim Synem umiłowanym; było: ongiś bluźniercę (1 Tm 1, 13), jest: dawniej bluźniercę.
Niektóre psalmy responsoryjne zostały inaczej podzielone, tak aby każda zwrotka zawierała logiczną całość tematyczną. Ponadto wszystkie refreny są jedenastozgłoskowe, aby łatwiej było śpiewać. Wersety psalmu lub aklamacji, które nie mieszczą się w jednej linijce, są przeniesione do drugiej, na zasadzie pewnego „uskoku", aby psałterzysta orientował się, że druga linijka jest kontynuacją poprzedniej. Każdy tom zawiera dwie melodie do śpiewu czytań i pięć melodii do śpiewu Ewangelii. Przewiduje się wydanie w formie broszurowej melodii do śpiewu czytań, Ewangelii oraz czterech sekwencji.

Na uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa wprowadzono sekwencję Chwal, Syjonie, Zbawiciela, która nie jest obowiązkowa (t. III). Podobnie dodano na wspomnienie NMP Bolesnej (15 IX) sekwencję Bolejąca Matka stała; również i ona nie jest obowiązkowa.

W t. III nastąpiła zmiana nazwy części II z: Uroczystości Pańskie w okresie zwykłym na: Święta Pańskie w okresie zwykłym. Ta zmiana była podyktowana tym, że do tej części dodano czytania na święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Pozostałe obchody występujące w II części są w randze uroczystości. Jednak wspólne określenie dla uroczystości i świąt to: święta.

Niektóre rubryki występujące w lekcjonarzu są już dostosowane do trzeciego wydania Mszału rzymskiego. Prace nad tomami I-V, a więc zawierające czytania na wszystkie okresy roku liturgicznego, zostały zakończone w październiku 2013 r. Miesiąc później pięć tomów zostało złożonych w Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w celu zatwierdzenia, które nastąpiło 17 marca 2015 r. Oficjalnie nowy Lekcjonarz mszalny ukazał się w liturgiczne wspomnienie Świętego Jana Pawła II 22 października 2015 r. Ta nowa księga liturgiczna, oparta na Piśmie  Świętym, wpisuje się w złoty jubileusz pierwszego wydania Biblii Tysiąclecia (1965 r.).

Obecnie trwają prace nad pozostałymi tomami, w nowym układzie: t. VI - Czytania w Mszach o świętych, t. VII - Czytania w Mszach obrzędowych, t. VIII - Czytania w Mszach okolicznościowych i wotywnych, t. IX - Czytania w Mszach za zmarłych. Tytuły działów w tomach VII-IX są wspólne dla lekcjonarza i mszału. Chodzi o to, aby łatwiej można było odnaleźć czytania dla danego formularza mszalnego.

Należy przypuszczać, że wiosną 2016 r. zostaną zaaprobowane przez Konferencję Episkopatu Polski, a następnie złożone w Stolicy Apostolskiej w celu zatwierdzenia.

Drugie wydanie Lekcjonarza mszalnego ukazało się w trzech formatach: dotychczasowym (B5),  wielkości ewangeliarza (A4) i pomniejszonym (A5); wszystkie w twardych okładkach. Format A4 przeznaczony jest dla osób mających słabszy wzrok lub dla pomieszczeń niewystarczająco oświetlonych. Format A5 odpowiada na potrzeby małych kaplic, gdzie ambony są niewielkie.

Całość prac była konsultowana z biblistami, muzykologami i językoznawcami.