Desakralizacja Vaticanum II - ks. Anthony Cekada

Od Wydawcy:

W VI wieku p.n.e. władca z dynastii chalcedońskiej wydał znaczący edykt. Księga Daniela opisuje, iż monarcha nakazał wszystkim dostojnikom, aby pokłonili się świeżo wzniesionemu posągowi. I tak oto ogromny złoty monument usadowiono na równinie Dura, aby zobowiązani mogli uczestniczyć w religijnym akcie.

Wydarzenie to przeszło – ujmując współcześnie – prawie bez społecznego protestu. Nabuchodonozor II był ostatecznie władcą pogańskim i taki też
był ówczesny świat – politeistyczny, czy wręcz multipoliteistyczny. Funkcjonowały tam bodaj wszelkie dostępne „religie” ze swoimi „bogami”. Skoro
poganie nie znali Stwórcy, to i edykt realnie niczego nie zmieniał w ich dostatecznie zdeformowanym światopoglądzie.

Atoli sielski obraz jednomyślności zaburzyło trzech młodzieńców: Szadrak, Meszak i Abed-Nego, którzy dając świadectwo Bogu, stanowczo odmówili
okazania czci fałszywemu bóstwu.

Interesującym jest zauważyć, iż pośród pogodzonych z edyktem władcy była ówczesna elita: satrapowie, namiestnicy, rządcy, radcowie, skarbnicy, sędziowie, prawnicy i wszyscy zarządcy; podobnie parytet liczbowy nie przedstawiał się dla owej trójki obiecująco. Kontestatorzy – podobnie jak wcześniej Noe wraz z rodziną przed Potopem, czy Lot z córkami w Sodomie i Gomorze – znajdowali się w przygniatającej mniejszości.

Jednakże wierność Stwórcy przyniosła im – jak i budowniczemu Arki oraz protoplaście Moabitów i Ammonitów – cudowne ocalenie. Zawsze liczy się bowiem nie liczba, a posłuszeństwo Bogu. Podobnie i dziś, choć już nie na równinie Dura, a na całym świecie, rozciąga się obelisk, któremu prawie wszyscy katolicy oddają pokłon. Tymże jest II Sobór Watykański.

Nie jest co prawda ze złota, za to olśniewa nowością – nowymi rytami sakramentów, nowym różańcem, nowym kodeksem prawa kanonicznego, nowym kalendarzem liturgicznym, nowym brewiarzem, nowym katechizmem, nową drogą krzyżową, nowymi świętymi. I finalnie aspiruje do nowej ewangelizacji.

Współczesny obóz retencjonistów, podobnie jak dwadzieścia sześć wieków temu, przepełniony jest elitą społeczeństwa, pogodzoną – można by rzec w różnym stopniu „zagiornamentyzowaną” – z zastaną rzeczywistością. Konfrontacji z Vaticanum Secundum podjęło się co prawda więcej niż trzech młodzieńców, nie zmienia to wszakże faktu rażącej dysproporcji. Stanowią oni kroplę w nurcie historii, są niczym drzewo do którego przyłożono soborową siekierę.

Niniejsza edycja prac ks Anthony’ego Cekady, to wyraz uznania dla oficera tradycjonalizmu, którego kapłaństwo wypełnione było walką z ideologią, która od 11 października 1962r. rozpleniła się w Kościele. Jednakże po pierwsze i przede wszystkim książka ta ma być orężem w walce o finalne – podobnie jak owego monumentu na równienie Dura – usunięcie II Soboru Watykańskiego.

Ks. Anthony Cekada (1951-2020) – kapłan od 1977 r. i członek Bractwa Św. Piusa X (do 1983) oraz Bractwa Św. Piusa V (1983-89). Następnie pełnił obowiązki duszpasterskie w kościele św. Gertrudy w Westchester w Ohio oraz wykładowcy w seminarium Przenajświętszej Trójcy w Brooksville na Florydzie. Jest autorem „The Problems with the Prayers of the Modern Mass”, „Work of Human Hands: A Theological Critique of the Mass of Paul VI” („La messe de Paul VI en question”) oraz szeregu artykułów, traktujących o kryzysie w Kościele Katolickim (zebrane jako „Don’t Get Me Started!”).

SPIS TREŚCI

• Od Wydawcy – s. 3
• Tradycjonaliści, nieomylność i papież – s. 5
• Sedewakantyści i „papierowy papież” pana Ferrary – s. 38
• Św. Bellarmina nauka o oporze – s . 70
• Szczypta kadzidła: sedewakantyści i msze una cum – s. 78
• Frankenchurch – s. 150
• Wyznanie wiary modernistycznej herezji – s. 157
• Pułapka mszy Motu proprio – s. 177
• Czy powinienem uczestniczyć we mszy „papieża Franciszka” ? – s. 193
• DODATEK: Sprawa „Dziewięciu”
• List do arcybiskupa M. Lefebvre’a – s. 206
• Wobec wszystkich sprzeciwimy się Tobie! – s. 224